Reciprociteta umjesto “mini Šengena”

Reciprociteta umjesto “mini Šengena”

Kandidat za kosovskog premijera Aljbin Kurti smatra da je reciprocitet bolji model za odnose u regionu od inicijative nazvane “mini šengen”.

Skup u Ohridu, kaže Kurti nije trebalo ni održati.

Kurti ponavlja da je, kada je reč o Prištini, glavno pitanje potpuni politički, ekonomski i komercijalni reciprocitet u odnosima sa Beogradom.

On je, kako prenosi Gazeta ekspres rekao da su i njegovo Samoopredeljenje i DSK za reciprocitet i da je to deo politike za koju se na izborima izjasnilo dve trećine kosovskih Albanaca.

On je rekao da skup u Ohridu nije ni trebalo održati pogotovo uoči samita u Parizu, koji inače još nije najavljen.

/kosovapersanxhakun.org/

Zločinci su među nama

Zločinci su među nama

Ministarstvo odbrane Srbije je uz pomoć Aleksandra Vulina i Miroslava Toholja, nakon Sajma knjiga u Beogradu koji je drugi put za redom poslužio kao platforma za državnu promociju osuđenih ratnih zločinaca – u utorak 5. novembra u Domu Vojske Srbije organizovalo još jednu promociju knjige generala Ilije Brankovića „Tuzlanska Kapija režirana tragedija“. Kako se navodi u izveštaju Medija Centra Odbrana, diskutanti na promociji saglasni su sa „tezama iznetim u knjizi, po kojima tog dana na mestu pomenutom u optužnici nije eksplodirala minobacačka granata, već se radi o terorističkom aktu i eksploziji podmetnutog eksploziva, aktiviranog daljinskim upravljačem. Takva tvrdnja u knjizi je, istakli su govornici, dokazana naučnim činjenicama o prirodi eksplozije, ranama povređenih osoba i mestima na kojima su nađena tela poginulih“.

Presudom Suda Bosne i Hercegovine od 12. juna 2009. godine Novak Đukić je osuđen na kaznu dugotrajnog zatvora u trajanju od 25 godina zbog krivičnog dela ratni zločin protiv civilnog stanovništva iz člana 173 Krivičnog zakona Bosne i Hercegovine. On je proglašen krivim zato što je 25. maja 1995. godine, kao komandant Taktičke grupe Ozren Vojske Republike Srpske, naredio artiljerijskom vodu koji mu je bio potčinjen, da granatira grad Tuzlu koji je u to vreme Rezolucijom UN broj 824 od 6. maja 1993. godine bio proglašen zaštićenom zonom. Jedan artiljerijski projektil pogodio je uži lokalitet centra grada zvani Kapija, pri čemu je smrtno stradalo 71 lice, uglavnom starosti oko 20 godina, a ranjeno je preko 100 lica. Prosek godina ubijenih bio je 23, a najmlađa žrtva imala je samo dve godine.

U februaru 2014. on je pušten iz zatvora nakon što je Ustavni sud BiH, zbog pogrešne primene zakona, ukinuo presudu kojom je bio osuđen na 25 godina zatvora. Sud BiH je u junu 2014. kaznu Đukiću smanjio na 20 godina, a njegov branilac je nekoliko dana kasnije obavestio Sud BiH da je osuđeni na lečenju u Srbiji. Poternica BiH za Đukićem raspisana je u oktobru 2014. jer se nije odazvao pozivu za izvršenje kazne, nakon čega je od Srbije zatraženo preuzimanje presude.

Pred Odeljenjem za ratne zločine Višeg suda u Beogradu od februara 2016. godine vodi se postupak za priznanje i izvršenje pravnosnažne krivične presude Suda Bosne i Hercegovine (BiH) protiv Novaka Đukića. Uporedo sa ovim postupkom, tim Đukićeve odbrane u javnosti u Srbiji kontinuirano plasira informacije o njegovoj navodnoj nevinosti. Za negiranje nalaza pravnosnažne presude odbrana se koristi rezultatima opita koji je urađen na poligonu Vojske Srbije u Nikincima kod Rume, gde je u vansudskom postupku i uz prisustvo eksperata angažovanih isključivo od strane Đukića zaključeno da on i VRS nisu krivi za masakr civila u Tuzli.

Prema podacima Fonda za humanitarno pravo, postupak je počeo februara 2016, a tokom 2017. nije održana nijedna od četiri zakazane sednice veća jer sudu nije pristupao osuđeni Novak Đukić, pravdajući svoje odsustvo zdravstvenim razlozima, odnosno čestim hospitalizacijama na Vojno medicinskoj akademiji. Tokom 2018. zakazana je samo jedna sednica veća, koja nije održana jer je Novak Đukić opet bio na bolničkom lečenju. Veštačenjem je početkom 2018. utvrđeno da Novak Đukić privremeno nije procesno sposoban i da će se novo veštačenje obaviti nakon godinu dana.

Međutim, Novak Đukić je 4. marta 2019. Večernjim novostima dao izjavu da „njegovo ime zaslužuje da se nađe na tuzlanskom spomeniku“. Ova izjava je samo deo teksta novinara Večernjih novosti Dragana Vujičića „Ekskluzivno: Smrt u Tuzli sejalo sedam islamskih terorista“ u kome se tvrdi da je za smrt 71 osobe na Kapiji odgovorno „sedam islamskih terorista“. Podsetimo da je Radio televizija Republike Srpske (RTRS) koja je prenela ovaj tekst kažnjena od strane Regulatorne agencije za komunikacije BiH (RAK) sa 12.000 konvertibilnih maraka. RAK je utvrdio da je došlo do kršenja „pravičnosti i nepristrasnosti“ i „zaštite privatnosti“ regulisanih Kodeksom o audiovizuelnim medijskim uslugama i medijskim uslugama radija, kako se navodi u rešenju o izricanju sankcije zbog priloga u kome je citiran tekst beogradskih Večernjih novosti u kome se tvrdi kako na Kapiji nije eksplodirala granata već je bio podmetnut eksploziv. U prilogu RTRS koji je emitovan u maju ove godine takođe se tvrdilo da je Novak Đukić, ratni komandant Taktičke grupe Ozren Vojske Republike Srpske (VRS), nevin.

Na kritiku upućenu Ministarstvu odbrane od strane Dunje Mijatović, komesarke Saveta Evrope za ljudska prava, zbog organizacije promocije knjige kojom se negira zločin na tuzlanskoj Kapiji, Ministarstvo odbrane je odgovorilo uvredama na račun Dunje Mijatović i Emira Suljagića. Takođe, u odgovoru Ministarstva odbrane pod naslovom „U Srbiji se knjige ne zabranjuju“ upotrebljen je govor mržnje prema pripadnicima bošnjačkog i albanskog naroda koji je poslužio za dodatnu relativizaciju zločina na tuzlanskoj Kapiji, koja uvek ide uporedo sa sakralizacijom kolektivne srpske žrtve (Srbi su mnogo puta bili i još uvek jesu žrtve dvostrukih standarda i često im se i sudilo i sudi za tuđe zločine).

Iako procesno „nesposoban“ da stane pred pravosudne organe BiH i Srbije, Đukić je bio prisutan na promociji knjige u Domu Vojske.

Sandro Kalesić, najmlađa žrtva zločina na Kapiji, imao je nepune tri godine kada je ubijen gelerom od granate 25. maja 1995. godine, što je ujedno bila i godišnjica braka njegovih roditelja. O njegovoj smrti, Dino Kalesić, Sandrov otac, rekao je:

„Kad sam vidio da mi je Sandro pogođen, ja sam ga primakao sebi, osjetio sam da mu je mokro oko srca. Nisam znao da je pogođen, i onda sam ga odmakao i vidio krv. Preko raskomadanih tijela trčali smo do mog auta. Kad smo došli na ulaz u Klinički centar, ja sam osjetio da mi je Sandro izdahnuo na rukama.“

Sandro i ja smo skoro vršnjaci, a da nije bilo zločina na Kapiji možda bi nekad stigli i da se upoznamo. Ovako, naš „susret“ se desi svake godine kada se njegovo ime pročita 25. maja na komemoraciji u Tuzli, na koju dolaze sve mlađe generacije aktivistkinja i aktivista Inicijative mladih za ljudska prava iz Srbije i BiH.

Sveobuhvatna odbrana države Srbije od toga da se Đukić ne procesuira do kraja, samo je još jedan u nizu primera slavljenja ratnih zločinaca, što je šire gledano samo deo politike dehumanizacije žrtava ratnih zločina koju je ministar Vulin imenovao godinama „tihog ponosa“. Iza priče o Đukiću stoji nehaj za patnje i bol porodica koje su izgubile svoju decu, simbolično na Dan mladosti, jugoslovenski praznik. Ovoga puta dehumanizacija žrtava zločina na Kapiji odjeknula je glasnije nego inače i to u državnoj instituciji, koja je u međuvremenu stigla da postavi ploču general majoru Mladenu Bratiću koji je predvodio Novosadski korpus JNA u razaranju Vukovara i bio blizak sa Željkom Ražnatovićem Arkanom.

U Srbiji koja živi radikalsku renesansu nema odmora za nacionalistički militarni monopol nad sećanjem na ratove devedesetih. Sve dok država Srbija nekrofilski slavi pogibiju vojnika sa Košara, Sandro Kalesić može biti samo islamski bombaš samoubica, a Novak Đukić tragični junak.

Autor Marko Milosavljević je programski koordinator Inicijative mladih za ljudska prava.

Peščanik.net, 09.11.2019.

U SARAJEVU PREDSTAVLJENA KNJIGA “BOSNA: OSVRT IZ ALBANIJE”

U SARAJEVU PREDSTAVLJENA KNJIGA “BOSNA: OSVRT IZ ALBANIJE”

U prostorijama Balkanskog centra za analizu i studije u Sarajevu protekle sedmice upriličena je promocija knjige Bosna: Osvrt iz Tirane magistra diplomatije Šabana Muratija koji je već pedeset godina dio balkanske diplomatske i novinarske scene.

O knjizi je pored moderatora Anesa Džunuzovića, govorio Edhem Bičakčić (raniji premijer Federacije BiH) i sam autor.

Muratija u Albaniji nazivaju „Veliki majstor“ diplomatjie, a u svojoj karijeri obnašao je funkciju ambasadora u Švedskoj, Norveškoj, Finskoj, Islandu i Makedoniji. Radio je u Ministarstvu vanjskih poslova kao glasnogovornik i vodio je diplomatsku akademiju.

Njegova knjiga je dvojezična publikacija u kojoj je sabrano trideset i osam tekstova pisanih između 2003. i 2018. godine, a koji nam nude jednu drugačiju percepciju ne samo Bosne, nego i Balkana,  Evrope i Bliskog istoka u zadnjih trideset godina.

Riječ je o kolumnama i analizama koje je autor kontinuirano objavljivao u medijima kao reakciju na društveno-politička zbivanja u regionu, sa posebnim osvrtom na Bosnu i Hercegovinu.

Albanija je bila dugo najizolovanija država Evrope. Upravo iz takvih okolnosti knjiga nam daje kritički osvrt na balkansku zbilju, međusobne odnose naroda i država, te kritiku stanja u Albaniji i odnosa njihove vlasti prema susjednim državama.

Autor, između ostalog u knjizi piše da je BiH najkrhkija država na Balkanu sa najvećim potencijalom izbijanja međuetničkih konflikata, a svako izbijanje konflikata imalo bi nesagledive posljedice na cijelu regiju.

Začarani balkanski krug

Predstavljanje ove knjige dolazi u vremenu vrlo složenih političkih odnosa na Balkanu.

Kroz čitanje ove knjige imamo priliku da se prisjetimo drugačijeg izdanja pojedinih političara i stranaka koji danas vode potpuno suprotnu politiku. To se na najbolji način vidi kroz teksove Muratia u kojima analizira stavove stranaka iz bh. entiteta Republika srpska.

Sa druge strane postoje ciklusi koji se ponavljaju, a koje ne možemo prepoznati ako u analizu ne uzmemo duži vremenski period. Pitanje odnosa Evropske unije prema Balkanu, odnosno njene greške u odnosu prema Bosni i Hercegovini vidimo ponovljenim kroz zaustavljanje evropskog puta Albanije i S. Makedonije.

Autor knjige vrlo detaljno analizira tematiku odnosa zapadnog Balkana sa EU, Rusijom i Turskom. On je izričito protiv ulaska država regije „u paketu“ u EU jer takva praksa nije ranije primjenjena.

Također, autor analizira nedostatke ideje „Balkanskog šengena“  jer, prema njemu, takvi procesi doprinose regionalnoj neravnopravnosti i udaljuju države Balkana od članstva u EU.

Ovo mišljenje dijeli i pobjednik izbora na Kosovu Albin Kurti koji je ideju „Balkanskog šengena“ nazvao četvrtom Jugoslavijom.

Termin „Zapadni Balkan“ je produkt francuske politike i želje za obnovom Jugoslavije. Francuska je uložila najviše truda da se u Zagrebu 2000. godine održi samit EU-a sa “zemljama zapadnog Balkana”, kao prvi samit izvan granica EU. Cilj samita je bio obnavljanje regionalne integracije kroz zajednički ulazak u EU, što je Hrvatska uspjela izbjeći. Balkan je i dalje mjesto sukoba utjecaja Njemačke i Francuske iz čega bi kao pobjednik nažalost mogla izaći Srbija što s druge strane produbljava utjecaj Rusije na regiju.

Doprinos približavanju Albanaca i Bošnjaka

Albanija je među prvim državama priznala nezavisnost Bosne i Hercegovine 21. aprila 1992. godine, ali trenutno u Tirani i Sarajevu rade samo počasni konzulati što otežava političke, ekonomske, kulturne odnose.

U Bosni i Hercegovini živi oko 25.000 Albanaca, a u Albaniji više od 10.000 Bošnjaka. Također, Bošnjaci i Albanci žive izmješano u Makedoniji, na Kosovu, u Sandžaku, odnosno u Srbiji i Crnoj Gori gdje je uspostavljena najbolja politička i vjerska saradnja.

Bošnjaci i Albanci su zajedno živjeli u okviru Osmanskog carstva zbog čega djele neke zajedničke vrijednosti u kulturi i tradiciji. Također, osamdeset godina življenja u zajedničkoj južnoslavenskoj državi dodatno je povezalo ova dva naroda, izuzev Albanaca u Albaniji koji su uspostavom komunizma postali najizolovanije društvo u Evropi.

Albanci su tokom rata u BiH dijelili tragičnu sudbinu Bošnjaka, a u Biljeljini su Arkanove pravojne jedinice u aprilu 1992. godine ubili 20-tak Albanca što je zabilježio fotograf Ron Haviv.

Samo devetnaest godina kasnije predsjednik Skupštine bh entiteta RS Igor Radojčić predvodi delegaciju bosanskih Srba u Tirani u trodnevnoj posjeti (9 – 11. novembar). Ovaj događaj Murati u knjizi obrađuje u poglavlju Zasluge Tirane za „Republiku Srpsku“ gdje izlaže opširnu kritiku albanske politike prema BiH.

Prva knjiga o BiH u Albaniji

“Moja knjiga o Bosni je knjiga o potrazi za istinom. Historijsku istinu je veoma teško pronaći i treba je rasvijetliti. Nju treba promatrati iz različitih vremenskih razdoblja i perspektiva. Knjiga je osvrt iz Tirane na bosansku dinamiku”, kazao je Murati.

On smatra da je izjadnačavanje žrtve i zločinca jedna od najvećih grešaka međunarodne politike prema Bosni i Hercegovini.

Ovo je jedna od četiri knjige Šabana Muratija koje je izdala Fondacija Alsar iz Tirane koja je do sada objavila više od stotinu i pedeset knjiga.

Vrijednost ove knjige je još veća kad uzmemo u obzir činjenicu da je ovo prva knjiga u Albaniji o Bosni i Hercegovini u novije vrijeme. Daleke 1865. godine Paško Vasa je u Istanbulu objavio knjigu Bosna u vrijeme misije Dževdet efendije.

Izvor: Al Jazeera

Tri partije poptisale sporazum i osnovale koaliciju: ‘VOJVOĐANSKI FRONT’

Tri partije poptisale sporazum i osnovale koaliciju: ‘VOJVOĐANSKI FRONT’

Liga socijaldemokrata Vojvodine (LSV), Vojvodjanska partija (VP) i Demokratski savez Hrvata u Vojvodini (DSHV), potpisali su danas Sporazum o saradnji kroz Vojvođanski front. Sporazum su u ime ovih partija potpisali njihovi predsednici Nenad Čanak (LSV), Aleksandar Odžić (VP) i Tomislav Žigmanov (DSHV).

Nenad Čanak poručio je da ovakav tip okupljanja u Vojvodini može biti „seme iz koga može izrasti i podsećanje ljudi u centralnoj Srbiji i Beogradu da građanska, nadnacionalna i demokratska opcija nisu zauvek nestale, da one imaju svoje predstavnike“.

„Postoji i ta vojvođanska ideja okupljanja i jedinstva u različitostima na čemu bi Srbija morala da uči, a prva lekcija koju bi trebalo da nauči je da otvaranje spomen sobe načelniku vojvođanskog korpusa iz vremena rata devedesetih godina, novosadskog korpusa koji je temeljito izgubio obraz rušeći Vukovar i dozvoljavajući Ovčaru, kao i promocija knjige kojom se dovodi u pitanje tragedija na Tuzlanskoj kapiji, koju niko ne naziva pravim imenom, a to je bilo ubistvo preko 80 mladih ljudi 1995.godine. Drugim rečima, antifašistička, antitotalitarna i u svakom slučaju nadnacionalna, građanska, integrativna politika koju predlažu ove tri organizacije jeste ono što čini bolju budućnost za Srbiju. Ta bolja budućnost, kao i pismenost, kao i svašta drugo, očigledno, mora da krene iz Vojvodine“, istakao je lider LSV.

On je, odgovarajući na novinarska pitanja, kazao da je na predstojećim izborima moguća koalicija ove tri stranke, kojima će se, verovatno, pridružiti još neke vojvođanske partije.

Predsednik VP Aleksandar odžić podseti je da su početkom godine LSV i VP potpisale sporazum o saradnji i najavili širenje i okupljanje oko Vojvođanskog fronta.

„Današnjim potpisivanjem sporazuma taj proces neće stati, već će u budućnosti dobiti nove članice“, rekao je Odžić, istakavši da politički život postoji i van Beograda.

Tomislav Žigmanov je istakao da je DSHV, kao najjača i jedina relevantna politička snaga hrvatske zajednice u Srbiji, zainteresovana za budućnost Srbije, a samim tim i za budućnost Vojvodine.

„Naše dosadašnje političko delovanje u najužem smislu je vezano za vrednosti ideološke osnovne crte i političku praksu ljudi koji su nama ponudili saradnju, kolege iz LSV i VP. Mi smo pod istim kišobranom već skoro 30 godina, tu se osećamo najbolje, želimo biti konstruktivni učesnici i pouzdani partneri kada je u pitanju realizacija ovih ciljeva za hrvatsku zajednicu koja je ranjena, često puta na marginama društvenog života u Vojvodini“, rekao je Žigmanov.

(Autonomija)

Prof. Jovo Bakić: Režim je mafija, trguju drogom, oružjem…

Gostujući u emisiji “360 stepeni” na N1, sociolog Jovo Bakić je iznio zaključak da će predstavnicima aktuelnog srpskog režima po silasku sa vlasti biti suđeno i da će dobiti višedecenijske kazne.

Bakić je istakao da je na vlasti u Srbiji trenutno mafija i dodao da se bave trgovinom drogom i oružjem.

Cijela emisija u kojoj je prof. Bakić imao sučeljavanje sa jednim od lidera srpske opozicije, predsjednikom Pokreta “Dveri” Boškom Obradovićem, može se pogledati na sljedećem linku:

U Skoplju objavljena monografija o Aćif efendiji

U Skoplju objavljena monografija o Aćif efendiji

Izavačka kuća Logos iz Skoplja donosi svojim čitaocima monografiju, “Aćif Bljuta: Velikan iz Novog Pazara”, autora Ismeta Azizija.

Knjiga ima za cilj da pruži nove uvide o političkim i vojnim okolnostima Albanaca i Bošnjaka Novog Pazara tokom prve polovine dvadesetog stoljeća.

Djelo dolazi u vrijeme kada se, više nego ikad prije, osjećamo obveznim donijeti našim čitateljima podatke o velikanima koji su u važnim periodima povijesti igrali važnu ulogu u vojnom otporu protiv raznih zlostavljača naše slobode.

Knjiga će poslužiti historičarima, publicistima kao i onima koji se žele upoznati sa temom autora.

 

YIHR osuđuje promociju knjige Ministarstva odbrane

YIHR osuđuje promociju knjige Ministarstva odbrane

Inicijativa mladih za ljudska prava (YIHR) osuđuje promociju knjige “Tuzlanska kapija- režirana tragedija” Ilije Brankovića, koju je organizovalo Ministarstvo odbrane u utorak 5. Novembra, u Svečanoj sali Doma Vojske u Beogradu.

Nažalost, nakon Sajma knjiga (ratnih zločinaca) u Beogradu i dugogodišnje kampanje Večernjih  Novosti – a sada i Ministarstva odbrane kojom se negiraju navodi iz presude Novaka Đukića – nastavak negiranje zločina na Kapiji ne iznenađuje, već samo potvrđuje činjenicu da je Srbija sigurna kuća za begunce od pravde kao što je Novak Đukić.

Podsetimo, Presudom Suda Bosne i Hercegovine od 12. juna 2009. godine Novak Đukić je osuđen na kaznu dugotrajnog zatvora u trajanju od 25 godina zbog krivičnog dela ratni zločin protiv civilnog stanovništva iz člana 173 Krivičnog zakona Bosne i Hercegovine. On je proglašen krivim zato što je 25. maja 1995. godine, kao komandant Taktičke grupe „Ozren“ Vojske Republike Srpske, naredio artiljerijskom vodu koji mu je bio potčinjen, da granatira grad Tuzlu koji je u to vreme bio Rezolucijom UN broj 824 od 6. maja 1993. godine proglašen zaštićenom zonom. Jedan artiljerijski projektil pogodio je uži lokalitet centra grada zvani „Kapija”, kojom prilikom je smrtno stradalo 71 lice, uglavnom starosti oko 20 godina, a ranjeno preko 100 lica. Prosek godina ubijenih bio je 23, a najmlađa žrtva imala je samo dve godine.

U februaru 2014. on je pušten iz zatvora nakon što je Ustavni sud BiH, zbog pogrešne primene zakona, ukinuo presudu kojom je bio osuđen na 25 godina zatvora. Sud BiH je u junu 2014. kaznu Đukiću smanjio na 20 godina, a njegov branilac je nekoliko dana kasnije obavestio Sud BiH da je osuđeni na lečenju u Srbiji. Poternica BiH za Đukićem raspisana je u oktobru 2014. jer se nije odazvao pozivu za izvršenje kazne, nakon čega je od Srbije zatraženo preuzimanje presude.

Pred Odeljenjem za ratne zločine Višeg suda u Beogradu od februara 2016. godine vodi se postupak za priznanje i izvršenje pravnosnažne krivične presude Suda Bosne i Hercegovine (BiH) protiv Novaka Đukića. Uporedo sa ovim postupkom, tim Đukićeve odbrane u javnosti u Srbiji kontinuirano plasira informacije o njegovoj navodnoj nevinosti. Za negiranje nalaza pravnosnažne presude odbrana se koristi rezultatima opita koji je urađen na poligonu Vojske Srbije u Nikincima kod Rume, gde je u vansudskom postupku i uz prisustvo eksperata angažovanih isključivo od strane Đukića zaključeno da on i VRS nisu krivi za masakr civila u Tuzli.

Prema podacima Fonda za humanitarno pravo, postupak je počeo februara 2016. godine, a tokom 2017. godine nije održano ni jedno od četiri zakazane sednice veća jer sudu nije pristupao osuđeni Novak Đukić, pravdajući svoje odsustvo zdravstvenim razlozima, odnosno čestim hospitalizacijama na Vojno medicinskoj akademiji. Tokom 2018. godine, zakazana je samo jedna sednica veća, koja nije održana jer na istu nije pristupio Novak Đukić, jer se nalazio na bolničkom lečenju. Veštačenjem je, početkom 2018. godine, utvrđeno da Novak Đukić privremeno nije procesno sposoban, i da će se novo veštačenje obaviti nakon godinu dana. 

Međutim, Novak Đukić je 4. marta 2019. godine Večernjim Novostima dao izjavu da “njegovo ime zaslužuje da se nađe na Tuzlanskom spomeniku”. Takođe, ova izjava Đukića je bila samo deo teksta novinara Večernjih Novosti Dragana Vujićića “Ekskluzivno: Smrt u Tuzli sejalo sedam islamskih terorista” u kome se podmeće teza da je “sedam islamskih terorista” odgovorno za smrt 71 osobe na Kapiji. Podsetimo na činjenicu da je Radio televizija Republike Srpske koja je prenela ovaj tekst, kažnjena od strane Regulatorne agencije za komunikacije BiH (RAK)  sa 12.000 konvertibilnih maraka.

RAK je utvrdio da je došlo do kršenja “pravičnosti i nepristrasnosti” i “zaštite privatnosti” regulisanih Kodeksom o audiovizuelnim medijskim uslugama i medijskim uslugama radija, navodi se u rešenju o izricanju sankcije zbog priloga u kome je citiran tekst beogradskih “Večernjih novosti” u kome se navodi kako na Kapiji nije eksplodirala granata već podmetnut eksploziv. U prilogu RTRS koji je emitovan u maju ove godine takođe se tvrdilo da je Novak Đukić, ratni komandant Taktičke grupe „Ozren” Vojske Republike Srpske (VRS), nevin.

Imajući u vidu da je Novak Đukić bio u utorak 5. novembra  na promociji knjige “Tuzlanska kapija- režirana tragedija” Ilije Brankovića u Domu Vojske, a da je “procesno nesposoban” da izađe pred lice pravde kako organa BiH tako i Srbije, postavljamo pitanje državnim organima Republike Srbije kako ih nije sramota da se rugaju žrtvama zločina na Kapiji. 

 

Novi nazivi ulica u Sjenici – građani oslobođeni troškova

Novi nazivi ulica u Sjenici – građani oslobođeni troškova

Predsjednik sjeničkog parlamenta Muhedin Fijuljaninje danas za radio Sto plus kazao da je odlukom imenovano 777 ulica i zaselaka na teritoriji opštine i da sada na gradskom području, umesto 38, postoje 204 ulice.

“Od toga, 39 ulica nosi nazive po tradicionalnim geografskim toponimima, dok su ostale nazvane po znamenitim ličnostima od kojih su oko 70 odsto Bošnjaci, a ostalo Srbi. Vodili smo računa da ulice nazovemo po osobama kojima se neće vrijeđati vjerska i nacionalna osjećanja stanovnika Sjenice”, izjavio je Fijuljanin.

On je naveo da je Odluka, prije usvajanja na sjednici Skupštine Sjenice, odobrena od strane Bošnjačkog nacionalnog vijeća, lokalnog Savjeta za međunacionalne odnose i Ministarstva državne uprave i lokalne samouprave.

Fijuljanin je dodao da će troškove obilježavanja novih ulica snositi Vlada Srbije, a da zbog savremene tehnolgoije i biometrijskih dokumenata građani Sjenice neće imati većih izdataka zbog promjene naziva ulica.

 

Srpsko ministarstvo opravdava ubijanje djece u Tuzli 1995.

Srpsko ministarstvo opravdava ubijanje djece u Tuzli 1995.

Zločin na tuzlanskoj Kapiji koji su počinile srpske snage 25. maja 1995. godine je odnio 71 život, a prosjek starosti ubijenih je bio 24 godine. Pored toga je i ranjeno 150 uglavnom mlađih Tuzlaka.

Pod pokroviteljstvom srpskog Ministarstva odbrane na čijem čelu je jedan od najbližih Vučičevih saradnika Aleksandar Vulin, 5.novembra ove godine je u Domu Vojske Srbije promovirana knjiga „Tuzlanska kapija – režirana tragedija“ autora Ilije Brankovića.

Za ovaj zločin je pravosnažno osuđen srpski general Novak Đukić, a koji se kako je to i običaj sa srpskim “herojima”, trenutno nalazi u bjekstvu.

Ili možda bolje rečeno, skrivaju ga državni organi Republike Srbije?

 

(foto, naslovna ilustracija: fb Page Fonda za huminatarno pravo Beograd)

Ponavljaju se devedesete: Sankcije Srbiji zbog naoružavanja

Specijalni predstavnik američkog državnog sekretara za Zapadni Balkan Metju Palmer izrazio je zabrinutost Sjedinjenih Država zbog prisustva ruske vojne opreme u Srbiji.

“Postoji doza zabrinutosti zbog raspoređivanja ruske vojne opreme na teritoriji Srbije, ali i zbog mogućnosti da Srbija nabavi specifične ruske sisteme. To bi vodilo riziku da joj se uvedu specifične sankcije zbog kupovine ruske vojne opreme. Nadamo se da su naši srpski partneri svesni toga”, rekao je Palmer u intervjuu makedonskoj televiziji Alsat M.

Američki diplomata je to rekao odgovarajući na pitanja kakav je stav SAD povodom nedavno održane vojne vežbe srpske i ruske vojske “Slovenski štit” i prisustva raketnog sistema S-400 u Beogradu.

Palmer je istakao da je upravo Amerika najveći vojni partner Srbije, u čemu značanju ulogu ima Nacionalna garda Ohaja, ali da to ne znači da Beograd ne treba da sarađuje i pravi vojno partnerstvo sa Rusijom.

Na nedavno održanoj vojnoj vežbi srpske i ruske vojske pod nazvom “Slovenski štit 2019” prvi put je van teritorije Rusije bio prikazan raketni sistem S-400.

Ruski S- 400 u Srbiji

Predsednik Srbije Aleksandar Vučić je rekao juče novinarima da Srbija nema S-400, ali da nju “više ne mogu da ponižavaju kako su to činili od 2000. do 2012. godine, a na njihovu žalost, Srbija je danas mnogo uspešnija”.

 

/Radio Slobodna Evropa/